Јас навистина се плашам од морето
Еднаш  [семејството на] Худа Галија беше убиено на плажата, а другпат пак нашиот сосед рибар беше застрелан и неговата рака беше тешко повредена и изедена од рибите…
О мајко…
Овој пат сум уште по исплашена и по анскиозна од морето
И почнав да се плашам од водата
Дури се плашам и од водата од чешмата
Вчера го гаѓаа моето летало од хартија во небото над морето.
Утрото ја нападнаа Мировната флотила
Кампот објави дека помошта ќе задоцни

О Боже
Младите им веруваат и на наједноставните изговори
Но, јас не верувам дека слатките на флотилата го одбегнале давењето, но и да не се потопени туку да се конфискувани и можеби експропреирани за израелските деца….
Зошто израелските деца се посреќни од нас?

Оф…
Колонистката која ја крева главата и очите кон нашиот камп … Погрда е и од чудовиштето од приказната на баба ми. Мислам дека слатките отидоа кај нив – штета… Нивниот вкус ќе беше благ во мојата уста и горчината од блокадата во моето грло ќе се растопеше… Со моите пријатели планиравме да ги собереме слатките кои допливуваа до нас и правејќи мала куќа од нив да се одмаздиме за нашите шатори. Мамо, што мислиш, дали ќе ни ги вратат слатките? Наставничката ни кажа дека израелските мајки не се понижуваат да им даваат на своите деца контаминирани слатки; Се изненадив од тоа и веднаш скокнав да ја прашам, „Дали слатките кои ги носеше флотата се контаминирани?“.  Наставничката не ми одговори туку продолжи со лекцијата за веројатност…
Мојот пријател ми кажа дека слатките навистина се контаминирани, дека се контаминирани од куршумите и солзавецот; замолчи за момент, а потоа продолжи среќен, „Но крвта ги прочистува.“ Нашата пријателка Амал се згади кога го слушна како го вели тоа; таа неможеше да ја поднесе помислата на слатките натопени со крвта на возрасните.
Но, јас бев среќна и уверена за слатките… Слатките кои имаа го вкусот на крвта и на морето и на слободните земји.