Детаљ од илустрацијата на венецуелскиот уметник Едуардо Санабриа. Преземена од неговиот профил на „Фејсбук“ и искористена со дозвола.

Конфронтациите помеѓу венецуелските државни сили и опозициските лидери ескалираа до едно ново ниво неделава, а од друга страна, пак, на 1 и 2 мај „Твитер“ отстрани повеќе сметки кои припаѓаат на венецуелски министри и странски конзулати.

Сметките на „Твитер“ на министрите за образование, нафта и женски работи беа отстранети на 1 мај:

Unconventional coup: Venezuelan institutional accounts are being suspended arbitrarily.

Suspended as of now -
Ministry of Popular Power for Women @MinMujer
Ministry of the Popular Power for Education @MPPEDUCACION
Ministry of Popular Power for Oil @MinPetroleoVE

— Camila (@camilateleSUR) May 1, 2019

Необичен државен удар: Произволно се отстрануваат сметки на венецуелски институции:

Во моментов отстранети се сметките на:
Министерството за жени
Министерството за образование
Министерството за нафта

Во моментот на објавување на овој текст, овие сметки сè уште беа отстранети. Сметките на некои конзуларни претставништва, вклучително и на конзулатот во Ванкувер, Канада, беа вратени.

Ова не е првпат да се отстранат сметки на државни или локални функционери во земјата, но политичките влогови во овој случај се уникатно високи.

Несигурноста околу тоа кој е на власт во Венецуела никогаш не била поголема. Од јануари 2019 наваму, владите на 65 држави низ светот го признаа лидерот на опозицијата Хуан Гуаидо за легитимен претседател на републиката, додека за други Николас Мадуро, кој беше повторно избран во мај 2018 и покрај изјавите за изборна измама, остана на функцијата.

На 30 април, Гуаидо ги повика луѓето да излезат на улица за, како што ја опиша, „одлучувачката фаза“ од „Операцијата слобода“, која претставува обид да се стави крај на владата на Николас Мадуро. Сè уште се одржуваат протести во многу градови во земјата, на кои властите на насилен начин се обидуваат да ги растераат демонстрантите.

Во последните неколку години стана вообичаена пракса за јавните функционери, нивните соработници и поддржувачи да објавуваат пораки на друштвените медиуми со кои може да ги прекршат правилата на „Твитер“ за говор на омраза и насилни закани. Ваквото однесување остава простор за отстранување сметки и можеби заради тоа „Твитер“ ги отстрани овие сметки (побаравме коментар од компанијата и чекаме одговор оттаму).

Но со овој потег може да настанат и други последици и за јавноста и за компанијата. Владата на Николас Мадуро побара објаснување за блокирањето на овие сметки и оттаму изјавија дека тоа се случило „во исто време со обидот за државен удар“ со што ја истакнуваат сугестијата на многу корисници на „Твитер“ дека компанијата води пристрасна политика против владата на Мадуро.

Покрај значајните прашања што во овој случај се појавуваат за улогата на „Твитер“ (намерна или не) како политички актер во ова сценарио, овие отстранувања би можеле да служат како оправдување за властите за целосно блокирање на „Твитер“.

Уникатната јавна вредност на сметките како овие, дури ако шират горчина обоена со омраза и партиски бои, треба да се земе предвид. Со тоа што овие сметки се отстранети, нивните претходни објави се исто така недостапни за јавноста. Не можеме да видиме што рекле или не рекле овие функционери за да дојде до ваква ситуација – нивните УРЛ-а водат до генеричката страница за „отстранети сметки“. Нема никаков јавен запис од објавите на овие сметки во минатото, освен ако некоја трета страна не чува информации на друго место.

Без разлика дали овие сметки споделувале важни информации од јавен карактер, секоја порака која доаѓа од јавен функционер – дури и во случај да се оспорува статусот на функционерот – таквата порака има вредност за граѓаните. „Твитер“ е уникатен прозорец кон мислите и емоциите на луѓето, нешто што може да биде особено важно во моменти на политичка криза. Луѓето сакаат да знаат што мислат нивните лидери.

Овие отстранувања исто така придонесуваат кон сè помалиот број на информации од јавен карактер достапни до жителите на Венецуела. Од друга страна, електричната енергија и Интернет-конекциите ту ги има ту ги нема, додека, пак, најпознатите новински мрежи како „Би-Би-Си“ и „Си-Ен-Ен“ ги има сè помалку во етерот.

Спречувањето говор да стигне до јавноста може само да води кон криза на информации.