Оваа статија е дел од нашата специјална репортажа за Олимписките Игри во Лондон 2012.
Во Бразил, за време на Олимписките Игри, начинот на кој бразилските медиуми зборуваа за атлетичарките доведе отвори простор за дебата на граѓанските медиуми, предизвикувајќи го тековниот начин на известување за големите спортски настани.
Блогот Ativismo de Sofá коментира една статија според која една австралиска пливачка е со прекумерна тежина. Таа исто така ја наведува контроверзијата на Твитер помеѓу еден новинар и поддржувачите на женскиот фудбалски тим од Бразил, постот продолжува да коментира и за облеката на атлетите:
Како традиционалните бразилски медиуми ги гледаат машките и женските атлетичари. Фотографија на Jornalismo B, под лиценца на CC BY-NC-SA 2.5.
Essa objetificação passa pela desvalorização do esporte feminino. Não foram poucas as vezes em que ouvi, por exemplo, que o vôlei masculino é melhor que o feminino. Ou que o futebol masculino é superior ao feminino e etc. Então se o esporte feminino não tem tantos atrativos quanto o masculino, o que o torna viável, inclusive financeiramente? O corpo da atleta. Ao menos é isso que parece pensar uma parte da mídia esportiva, quando o esporte e a superação deveriam ser as estrelas dos Jogos.
Во еден друг блог, Jornalismo B известува дека бразиските новинари биле опседнати со сексуалната ориентација на голманката на ракометната репрезентација на Бразил, до тој степен што ги занемариле високите перформанси на атлетичарката во нејзината улога и серијата игри којашто екипата ја дала во натпреварот.
Machismo chato de cada dia смета дека статиите и репортажите насочени на убавината на атлетичарките се неинформативни во постот Olimpíadas do Machismo (Олимписки Игри според Machismo). Постот продолжува:
Um espetáculo de desrespeito com tod@s nós, mas principalmente com elas, mulheres que entraram na competição representando seus países após anos de esforço e resumidas a quilos a mais/menos, cabelos, sorrisos, e claro: bundas.
Блогот Direitos Fundamentais LGBT, кој зборува за различните човековите права, се наврати на прашањето за дискриминација врз жените, хомосексуалците и спортот:
…a discriminação na Educação Física e no esporte é construída em cima de uma imagem estereotipada que reforça a identidade masculina dessas práticas culturais. Logo, a homossexualidade e a feminilidade são utilizadas como referências negativas.
За блогот Pílulas Diárias, учеството на жените на Олимписките игри „претставува предизвик за машкиот авторитет“. Става прашалник врз она што го сметаме за природно, ја успорува логиката која стои зад поделбата на машки и женски екипи:
A ideia de que meninos jogam num lugar e meninas em outro não é algo inerente à natureza humana. É uma imposição social.
Claro que sempre haverá tipos diferentes de atletas, mas nada obriga que o critério tenha que ser o de gênero. Por que não considerar a força, o peso, a agilidade? A divisão com base no sexo é arbitrária. E é mais uma forma de nos dividir e nos faz sentir diferentes uns das outros.
Идејата дека момчињата мора да играат во различни простории од девојчињата не е својствено во природата на човекот, се работи за социјална норма. Јасно е дека секогаш ќе има различни видови атлетичари, но не е задолжително дека критериумот за дистинкција треба да биде полот. Зошто да не се сметаат силата, тежината, способноста? Поделбата врз основа на полот е арбитрарна. И уште еден аргумент да не одвои и направи да се разликуваме едни од други.
Оваа статија е дел од нашата специјална репортажа за Олимписките Игри во Лондон 2012.
