Јапонија го одобри предлог-законот кој ќе им дозволи на политичките кандидати да твитаат и блогираат, како и да споделуваат рекламни содржини на интернет за време на изборните кампањи.

Се до минатата недела, јапонските изборни кандидати мораа внимателно да ги користат своите Фејсбук страници, Твитер профили и блогови за да избегнат прекршување на строгите изборни закони во земјата кои забрануваа политичка активност на интернет.

Ревидираниот изборен закон кој помина низ двата дома на законодавното тело во Јапонија на 19ти април, 2013 година ќе им дозволи на политичките кандидати да користат социјални медиуми и други онлајн платформи за споделување на своите мислења и да допрат до гласачите.

Влијанието на законот ќе се забележи наскоро, во јули, за време на изборите за Домот на советници.

Млади активисти работеа во позадина, со цел предизвикување на ревизија на изборниот јапонскиот закон. Кенсуке Харада, еден од основачите на кампањата „Еден глас“ кој се залагаше за спроведување на онлајн изборни кампањи на Фејсбук напиша:

Конечно забраната за онлајн пропагирање на изборни кампањи е подигнат! Работевме на ова прашање со кампањата „Еден глас“ од април 2012 година. Ова е прашањето по кое нашите старешини работеа со години. Но, во април изминатата година, никој не зборување за ова, дури ни политичарите и јавноста.

Сепак уште сакав промена. Помислив дека би било забавно кога секој од нас би работел да направи промена во законот. Со оваа страст, многумина се споија со тимот на „Еден глас“, и го изградија тоа што денес го претставуваме. Благодарен сум на луѓето кои не се членови на нашиот тим, но сепак многу ни помогнаа. […]

Не знам колкаво влијание имавме во одобрувањето на предлог-законот, но можам да кажам дека е повеќе од нула. Со глас од секој од нас, политичарите може да се променат! Ти можеш да направиш промена!

Оваа промена се очекува да го поврати гласот на младите, нудејќи им на оние, кои се одвратија од класичните медиуми, опција да бидат информирани преку интернет.

Само 37.89 проценти од гласачите во своите 20ти го искористија своето право на глас на изборите одржани во декември 2012 година, што предизвика постигнување на пост-воен гласачки рекорд од 59.3 проценти.

Но, онлајн кампањите нема да бидат целосно бесплатни, постојат правила и рестрикции како за кандидатите – така и за гласачите.

Една од грижите е онаа за измама на идентитет; фалсификување на идентитет и објавување на штетни пораки може да доведе до затворска казна до 2 години или парична казна од грубо кажано 3000 американски долари.

Интернет сервис провајдерите (ISP) имаат овластување да бришат штетни коментари, доколку корисниците не успеат да наведат прифатливи причини во рок од два дена од предупредувањето.

ГМО GlobalSign, компанија за безбедносни интернет сертификати, објави дека може да обезбедат сервиси за онлајн верификација на политичките партии. Либерал демократската партија на Јапонија исто така го објави својот план за ширење на користењето на проширените сертификати за проверка на веб-страниците на индивидуални политичари. Тие го прифатија популарниот Verisign серитифкат на нивната официјална веб-страница во 2011.

Музичкиот блогер и Твитер корисник Јамада (@wms) се грижи дека псевдонимите, кои се чести во светот на граѓанските медиуми, би можеле да ги доведат корисниците во неволја:

@wms:ネット選挙でSNSを利用した活動を全面的に認める代わりに、偽名による発言などは逮捕につながるという記事があったので、実名以外のアカウントで政治的発言するのはかなり危険性が高い時代になったと思われ。

@wms: Според одредени извори, постојат шанси за онлајн корисниците да бидат уапсени поради објавување на политички коментари под псевдоним. Иако социјалните медиуми се сега комплетно прифатени за онлајн кампањи, мислам дека може да биде опасно објавувањето на политички коментари доколку не го користите вашето вистинско име.

Друга грижа е користењето на интернет рекламите. Муто Нобуки, Твитер корисник кој работи во рекламната индустрија напишa:

@mutonobuki:ネットという新市場が生まれるので、政党間で不安心理が起こりネット広告に資金流入するでしょう。ただ、政党も予算あるので削られる媒体出ますね。

@mutonobuki: Сега откако постои нов онлајн пазар, политичките партии се чувствуваат вознемирено околу закачувањето на онлајн рекламен материјал, големи се шансите тие да влеваат пари на интернет. Но, тие имаат лимитиран буџет, со што одредени медиуми ќе ги изгубат своите приходи од реклами.

Kалаијо,поддржувач на Либерал демократската партија, која е популарна кај јапонските конзервативни гласачи, е загрижен дека ревизираниот закон им дозволува на политичките партии да купат колку што сакаат онлајн реклами, додека самостојните кандидати не можат да си го дозволат тоа:

@kalaiyo政党制である日本において無所属が不利なのは当たり前だが、無所属だけ広告出すの禁止というのは確かに変かな。

@kalaiyo: Јапонската политика се базира на партиски систем. Така што честа е појавата самостојни кандидати кои не припаѓаат на ниту една партија да имаат недостатоци. Како и да е, малку е чудно тоа што (законот) им забранува на самостојните да поставуваат онлајн реклами.

Рјосуке Нишида, истражувач и професор по социјално претприемништво и јавна политика, на својот блог пишува:

いろいろ言われているけれど、ネット選挙解禁は出発点というのが筆者の認識。国民が政治にもっとも関心をもつと思われる選挙運動期間にITの利活用を認めると、政治家は適応すべく、中長期でITへの理解を改善するだろう。そうすると、電子政府や電子自治体、通信と放送のあり方等々いろいろなところに波及する可能性を秘めている。

Мислам дека дозволувањето на онлајн кампањи е добра појдовна точка. Граѓаните обрнуваат повеќе внимание на политика за време на изборните кампањи. Користејќи ја информатичката технологија, политичарите ќе имаат подобро разбирање од ИТ на долг рок, додека се учат да се адаптираат себеси на најновите технологии: ова можно е да доведе до е-влада и (интеграција на) комуникација и емитувани програми.

Еден друг Твитер корисник пишува за иронијата на одобрувањето на новиот предлог-закон додека законодавците не се во можност да ја решат неуставната состојба на процесот на гласање во Јапонија, поради гласачки диспаритет:

@gankuma_:定数是正（違憲）問題が遅々として改善されないのに選挙活動のネット解禁はあっさり決まるあたりに先生方のやる気の差が透けて見えるなとか思ってても言うよ。

@gankuma_: Дозволете ми да размислувам на глас – предлог-законот за онлајн кампањи е усвоен толку брзо, додека оние од законодавната власт изгледа имаат помала мотивација за решавање на прашањето за неуставните избори.

Мини-сликата е преземена од корисникот на Фликр – 7_70, заштитена под Криејтив Комонс лиценца BY-NC-ND 2.0