Со чувство на ослободување и неверување многу Босанци и Срби денес дознаа за апсењето на босанско – српскиот генерал Ратко Младич, обвинет за геноцид и воени злосторства за време на граѓанската војна 1992 – 1995 год. во Босна и Херцеговина. Апсењето на Ратко Младич можеби беше изненадување за многумина, но во изминативе неколку години врз српските власти беше извршен меѓународен притисок поради кој конечно го изведоа генералот пред правдата.

Живеејќи со сеќавањето на саканите кои биле масакрирани или осакатувани од страна на завојуваните стани, сторителите се уште претставуваат голема траума за фамилиите без оглед на страната која тие ја зазеле за време на конфликтот. За многумина распадот на Југославија и поделбата на етничка и религиозна основа претставуваа грубо будење додека народите од Европа беспомошно стоеја пред насилството и злосторството кои не беа видени на континентот уште од втората светска војна.

Сеќавањата и траумите се уште постојат во Босна и се додека злосторниците не бидат изведени пред правдата, нема да има ослободување од агонијата на агресијата. Сара Кореиа од Café Turco (турско кафе) ја опишува ситуацијата:

Сега сум во Козарац, место кое беше срамнето со земјата во мај 1992 год. Денес отидов на Трнопоље на комеморација и можев да ја видам болката на лицата на луѓето. И тогаш се вратив во Козарац и ја слушнав веста. Солзи радосници во очите на сите и чувство на неверување, дека дојде моментот за кој никој не очекуваше дека ќе дојде .

Сепак, остануваат сомнежите дека долго време српските власти биле соучесници во сокривањето на Младич, или барем ги затвораале очите за да не би виделе каде се крие. Поради тоа, едно од првите прашања со кои се соочил претседателот на Србија, Борис Тадич, е зошто законот не бил порано спроведен за Младич, како што рече Слаџана Лазич од Парче српска политика:

На прашањето зошто Младич не е уапсен уште пред 5 год., Тадич додаде дека за тоа ќе биде покрената истрага, и ако истрагата покаже дека во спречувањето на процесот на апсењето на Младич се одговорни луѓе од владата или државната структура, тие исто така ќе бидат изведени пред суд. Тадич исто така рече дека Младич ќе биде испорачан на Трибуналот за воени злосторства на Обединетите нации, но не прецизираше кога, само рече дека „постапката за екстрадиција е во тек“.

Во овој контекст, прашањето за наводните воени злосторници кои долго време се на слобода ги блокира српските можности за членство во Европската Унија, и изгледа дека постана познат услов до таа точка да српските власти едноставно морале да го уапсат Младич. Коментитајќи на ова, Спиејќи со Пенговски пишува:

Апсењето на воениот криминален бегалец Ратко Младич се случи во вистинскиот одлучувачки момент за Србија. Во времето кога Хрватска очигледно е пред вратата за добивање на конкретна дата за влез во Европската Унија, главниот обвинител на Хашкиот трибунал Серџ Брамертц рече дека Србија не направила доволно напори за да ги фати преостанатите двајца главни воени злосторници (Младич и Горан Хаџич), во време кога Европската Унија повторно го разгледува воведувањето на визите за некои балкански земји, очигледно вклучувајќи ја и Србија, изгледа дека Белград немаше друг избор освен да го изнесе на маса прашањето за генералот Ратко Младич.

Без оглед какво е денес чувството во Босна и Србија, ова апсење е прилика за двете земји да тргнат кон посветла иднина и подобро да ја разберат трагедијата од блиското минато. На крајот од денот жртвите од војната и теророт во поранешна Југославија можат да почиваат во поголем мир и достоинство одколку од вчера. Каква разлика може да направи само еден ден.