Португалија: Фотографии и снимки од протестите на 15 октомври
[Сите врски водат до страници на португалски јазик освен во случаи кога е назначено поинаку]
Непартиските, секуларни и мирни протести договорени [англиски] на 15 октомври во Португалија, повикувајќи на „партиципативна демократија, транспарентност во политиката и крај на несигурниот живот“, собраа околу 80.000 „индигнадоси“ (демонстранти) на главните плоштади во осум градови во земјата.
Два дена претходно, на 13 октомври 2011 година, премиерот Педро Пасос Коељо најави историски кратења за државните службеници, што обезбеди мотиви за многу од постерите носени по улиците од страна на демонстрантите. Онлајн платформите се користеа за да се споделуваат фотографии и снимки од настаните.
Демонстрација во Порто на 15 октомври. Фотографија од Хозе Фереира (употребена со дозвола).
Протест во Лисабон
Корисникот на Јутјуб, Жоао Педро (immortaltechpt), кој сподели две снимки од настаните, ја сумира мотивацијата и текот на денот на акција во Лисабон:
desde o Marquês de Pombal até S. Bento. A manifestação regeu-se principalmente por uma discórdia para com as medidas de austeridade adoptadas para fazer frente à crise. Adicionalmente expressou-se a vontade de reformar a sociedade e fazer uma transição para uma democracia mais participativa/directa.
Собир во Маркез де Пломбал, Лисабон. Фотографија од Хозе М. на Форсквер
По подготовките за настанот [фотографии], оние кои одеа со подземна железница кон собирот во Маркез де Пломбал, можеби забележаа дека имињата на станиците се изменети. Директната акција Метрото му припаѓа на народот, а не на брендовите против промената на името на симболичната станица Баиха-Чиадо, која сега се вика Баиха-Чиадо ПТ Блустејшн, поради спонзорството од компанијата Португалски Телеком, предлага размислување околу приватизацијата на јавните простори во време на криза, играјќи си со зборовите: “Entre-estágios” (Помеѓу практикански работи) наместо станицата “Entrecampos” (Помеѓу полиња), или “Baixa-Empregabilidade” (Ниска вработеност) за станицата “Baixa-Chiado” (Низок Чиадо).
Од подземната железница до улиците, следната снимка составува избрани фотографии од Паулете Матос:
http://www.youtube.com/watch?v=-sf_5EqeBIY&feature=player_embedded
Маршот продолжи со песни снимени во неколку видеа од граѓаните како што е ова и следното:
Дестинацијата беше улицата Сао Бенто и евентуално окупација на скалите пред парламентот [снимки]:
Марш на демонстрантите. Фотографија на Дебора Балдели за Глобал Воисес онлајн.
„Ова попладне (15 октомври) во Лисабон, во близина на Собранието (16:38 часот, пред метежот ) #15outubro (#October15)“. Фотографија од Луис Галрао преку Твитпик
На Твитер, хаштагот #15oPT влезе во националните популарни теми, но и #15outubro беше помалку користен при известување за протестите. Некои од најактивните корисници на оваа алатка директно од протестите беа новинарката Сара Маркез преку нејзиниот личен профил (@sara_marques) и Луис Галрао (@LGalrao), кој изјави дека е „јасно дека Твитер не е избраниот канал од страна на демонстрантите #indignados“.
Окупирај го Лисабон започнува (15/10/2011). Фотографија од Фернандо Мендез, авторски права Демотикс.
Подоцна се организираше Народно собрание со околу 100 играчи и неколку одобрени предлози, како што е трајност во окупацијата, повик за иницијативи на мирна граѓанска непослушност, и нова демонстрација на 26 ноември.
„Оваа влада е крадец бидејќи ни го краде лебот“. Демонстрант во Порто. Фотографија на Диана Руи – www.dianarui.net (употребена со дозвола)
Анонимен демонстрант напиша неколку мисли околу организацијата на собранието на народот, презентираните предлози и времето на гласање, како што тој верува некои точки може да „не се толку лесно видливи за секој од надвор кој преку медиумите има контакт со настанот“, и заклучува:
é imperioso [pensar] as assembleias como um local de construção de saber e de emancipação e não como um palanque de exposição de pessoas mais atrevidas e eloquentes. É imperioso usar metodologias comprovadas de organização da participação popular. Temos que nos socorrer de profissionais que fazem do estímulo à participação pública o seu mester, para que com eles/elas possamos criar assembleias verdadeiramente participativas. É imperioso também que as organizações/associações/colectivos das sociedade civil sem vínculos partidários se assomem a este processo, minimizando a influência que certos partidos com respectivas agendas têm, para que as assembleias sejam uma verdadeira mostra da vontade das pessoas e não da vontade de certos partidos ou facções.
Акција во Порто
Во градот Порто, околу 15.000 демонстранти маршираа од плоштадот Баталха до плоштадот Либердаде:
Собир на плоштадот Баталха. Фотографија споделена од организацијата на 15 октомври во Порто.
Марш на улицата Пасос Мануел. Фотографија споделена од организацијата на 15 октомври во Порто.
Видео преглед на демонстрациите на авенијата Алиадос:
„Крадат од луѓето за да им дадат на богатите… Го преферирам Робин Худ. Директна демократија.“ Светска револуција за вистинска демократија во Порто (15/10/2011). Фотографија од Педро Фереира, авторски права Демотикс.
Бидете смирени и протестирајте. Демонстранти пред Градското собрание. Фотографија споделена од организацијата на 15 октомври во Порто.
„Владата уринираше врз нас! Медиумите ни велат дека врне!“ (Коимбра, 15/10/2011). Фотографија од Аурелио Малва споделена на Фејсбук.
Протестот во Порто, исто така, заврши со народно собрание; листа на предлози (сеуште недостапни онлајн) ќе бидат дискутирани следната сабота, 23 октомври, на плоштадот Либердаде.
За последиците од протестите, Руи Роча, од блогот Delito de Opinião, се прашува дали „потои некој кој не е огорчен“. Преку кратка компаративна анализа на маршовите на 15 октомври и Протести на огребаната генерација на 12 март -„помалку демонстранти во повеќе деградиран социјален и економски контекст од тогаш“ – додаде тој:
para lá de tudo isso, das comparações, dos mensageiros, dos propósitos e do contexto, sobra uma mensagem que é impossível ignorar. A de que paira sobre nós um nevoeiro de injustiça, de desequilíbrio, de distribuição enviesada que não pode deixar-nos indiferentes. E, se os motivos, os percursos e as soluções não são consensuais ou mesmo aceitáveis, fica, apesar de tudo, um sentimento de indignação que merece ser partilhado e que tem muito mais adesão do que aquela que hoje foi visível nas nossas ruas.