Ала Абд Ел Фатах, фотографија на Нариман Ел-Мофти.
По пет години поминати во затвор, египетскиот блогер и активист Ала Абд Ел Фатах треба да биде пуштен на слобода на 17 март 2019. На 8 декември, неговото семејство ја започна кампањата [1] насловена како „100 дена за Ала“ со цел да биде сигурно дека затворската казна ќе заврши навреме.
Пуштањето, кое треба да се случи во март, не значи крај времето поминато во затвор туку премин кон крајната фаза на казната на Ала. Откако ќе биде пуштен, Ала ќе треба да преноќува во локалната полициска станица во наредните пет години. Тој ќе биде под полициски надзор за цело ова време.
Ала беше уапсен и одведен од неговиот дом во ноември 2013. По повеќе од една година, во февруари 2015, тој конечно беше изведен пред суд и осуден [2] на петгодишна затворска казна заради „организирање“ протест според законот за протести од 2013 [3] кој забранува неовластени демонстрации. Иако учествуваше во протестот [4] против воените судења на цивили на 26 ноември 2013, Ала немал никаква поврзаност [5] со организацијата. Неговата казна беше потврдена од страна на Касациониот суд на Египет во ноември 2017.
Братучедот на Ала, Омар Роберт Хамилтон, на „Твитер“ ги изнесе целите [6] на кампањата:
- To re-focus local and international attention on his case to ensure that Alaa is actually released on March 17th.
- To enter the concept of المراقبة (‘surveillance’ or ‘parole’) into the public consciousness. After release, Alaa is still sentenced to spend every night in his local police station for *five years*. We need to lay the groundwork for pressure against this.
1. Повторно да се сврти локалното и меѓународното внимание на неговиот случај со цел Ала навистина да биде ослободен на 17 март.
2. Да се вметне концептот на المراقبة („надзор“ или „условна казна“) во свеста на јавноста. По пуштањето од затвор, Ала сѐ уште треба да ги поминува ноќите во локалната полициска станица во наредните *пет години*. Треба да ги поставиме основите за притисок против ова.
Ала е затворан или испрашуван за време на мандатите на сите египетски шефови на државата. Во 2006 тој беше уапсен [7] за учество во мирен протест. Во 2011 помина два месеца во затвор [8] и го пропушти раѓањето на своето прво дете Калед. Во 2013 тој беше уапсен [9] и помина 115 дена во притвор без судење.
Ала и неговата сопруга, Манал Хасан, долго време работат на проекти за технологија и политички активизам. Тој доаѓа од семејство на истакнати застапници на човекови права, меѓу кои е и адвокатот за човекови права Ахмед Сеиф Ел Ислам [10], таткото на Ала, кој повеќепати лежеше затвор за време на режимот на Хосни Мубарак. Сестрите на Абд Ел Фатах, Мона и Сана Сеиф, се исто така поборници за човекови права кои долго време водат кампањи против воените судења на цивили во земјата. Во 2016 Сана отслужи [11] шестмесечна затворска казна заради навреда на јавен функционер.
Маките на Ала се слични со оние на многу други Египќани кои се зад решетки заради нивниот активизам. Според групите за човекови права, во Египет има околу 60.000 политички затвореници [12]. Уапсените врз основа на политички мотивирани обвиненија се честопати подложени на [13] присилно исчезнување, тортури, одложен притвор и се затворани во самици [14].
Придружете се на кампањата „Ослободете го Ала“ [#FreeAlaa]
Во своето писмо до присутните на конференцијата за дигитални права во Торонто „РајтсКон“, која се одржа во мај 2018, Ала ги повика поддржувачите „да ги поправат [нивните] демократии“.
This has always been my answer to the question “how can we help?” I still believe [fixing democracy] is the only possible answer. Not only is where you live, work, vote, pay tax and organize the place where you have more influence, but a setback for human rights in a place where democracy has deep roots is certain to be used as an excuse for even worse violations in societies where rights are more fragile. I trust recent events made it evident that there is much that needs fixing. I look forward to being inspired by how you go about fixing it.
Ова отсекогаш бил мојот одговор на прашањето „како може да помогнеме?“ Сѐ уште верувам дека [поправањето на демократијата] е единствениот можен одговор. Не само онаму кадешто живеете, работите, гласате, плаќате даноци и го организирате местото кадешто сте повлијателни, туку отежнувањето на човековите права во место кадешто демократијата е цврсто вкоренета сигурно ќе се користи како изговор за уште полоши прекршоци во општествата во кои правата се покревки. Верувам дека со неодамнешните настани очигледно е дека има многу за поправање. Едвај чекам да се инспирирам од начинот на поправање.
Оние кои сакаат да се приклучат кон кампањата „100 дена за Ала“ може да испратат „есеи, фотографии или акти на солидарност“ кои ќе бидат објавени на веб-страницата [1] на кампањата:
This is an open-source campaign – we'll be putting out some new ideas, but need new thoughts and new energy coming in too. So get thinking with us!
The hashtag, as always, is #FreeAlaa – please join us in preparing the ground for Alaa's release.
Ова е кампања со отворен код – ќе додаваме нови идеи, но ни требаат и нови мисли и нова енергија. Почнете да мислите со нас!
Хаштагот, како и секогаш е #FreeAlaa [Ослободете го Ала] – придружете ни се да го подготвиме теренот за ослободувањето на Ала.