14 август е Денот на независност на Пакистан [1] кој го обележува датумот кога земјата беше ослободена од британскиот колонијализам и излезе како слободна нација. Оваа година, 14 август беше прославен со веселење не само на улиците на Пакистан, но и во блогосферата.
Мотивираните блогери пишуваа за Пакистан, молејќи се за неговиот напредок и успех. Иако објавите се концентирани главно на самиот ден, многу страстни блогери ја дискутираа идеологијата на Пакистан, цитирајќи извадоци од Мухамед Али Џинах [2], основачот на Пакистан.
И покрај преовладувачката општествена, економска и хуманитарна криза во Пакистан, блогерите пипуваат оптимистично, вложувајќи ги нивните надежи во младината и верувајќи во позитивна промена. Аваис Афтаб напиша на Мит во создавање [3]:
Решението е во нов почеток. Решението е либерален, секуларен Пакистан. Решението е толеранција на различноста. Решението е спротиставување на екстремизмот и фанатизам. Решението е во борба против тероризмот. Решението е во демократска култура чувствителна кон зачувување на човечките права. Решението е во модерно образование и критичко размислување. Решението е во нашите раце, младината и оние кои знаат подобро, за Пакистан кој треба сеуште да се гради.
[4]Луѓе од сите страни дојдоа да го прослават Денот на независност на Пакистан, во Исламабад, Пакистан. Фотографија од Niaz Ali, авторски права Demotix (14/08/2011).
На Денот на независноста напишав на мојот личен блог за потенцијалот на младината на Пакистан [5]:
Нема одговор на сега веќе клише прашањето „кои се решенијата?“ Мора да престанеме да бараме на секаде и постојано да ги прашуваме сите. Никој го нема одговорот, бидејќи ние, младината, сме одговорот. Ние сме одговорот на се што не е во ред со оваа нација. Ние сме одговорот на недостигот на водство, корупција и неморалност, тероризам и борбеност, и на сето она што е потребно да се реши. Со голем број жители кои се дел од вкупното население, ние сме сила на која се повикуваат и сила која може навистина да ја промени насоката. Ние сме иднината на оваа нација и од нас зависи како сакаме да ја обликуваме оваа иднина.
Росни [6] објави напис од Нусрат Паша [7] во кој Нусрат презентира голем број цитати од говори на Џинах додека дебатира дали Пакистан треба или не треба да биде теократска исламистичка држава. Тој заклучува:
Секогаш кога Џинах ги користи термините „Ислам“ и „исламистичка“ во релација со Пакистан, тие во никој случај не се во смисла на Шарија. Наместо да се фокусира на очигледната важна содржина, која се почесто е предмет на различни интерпретации, дебати и расправи, Џинах многу мудро останува фокусиран на ДУХОТ на исламистичките учења, кој во основа е исто така духот на секоја позната откриена религија. Така, тој успева во поткрепувањето на секуларната кауза без жртвување на елементите на моралност и универзална привлечност.
Славни личности и блогери објавија на Твитер цитати од Џинах и желби за среќен ден на независноста.
Салман Ахмед [8], рок ѕвезда од Пакистан објави на Твитер:
@sufisal [9] „Ниту една борба не може да успее без учество на жените рамо до рамо со мажите. – Мухамед Али Џинах #14August [10] #Pakistan [11]” -
Пријатно парче вести кои брзо циркулираа помеѓу пакистанските корисници на социјални мрежи беше новиот Гинисов светски рекорд [12], поставен од повеќе од 5,000 луѓе во Карачи кои се собраа да ја пеат националната химна. Организиран од добро познатиот изведувач, Абид Бели [13], настанот беше објавуван на Твитер под хаш тагот #anthemrecord [14] и брзо постана најмногу споделуваниот помеѓу пакистанските твитерџии ноќта на 14 август.
Фаисал Ќуреши [15], познат домаќин на ток шоу објави на Твитер:
@faisalqureshi: [16] „Успешен настан за поставување рекорд на националната химна во Пакистан. 5857 патриоти се појавија и ја испеаја химната со голем ентузијазам.#Pakistan [11]#Karachi [17]#14August [10]”
Друг плус за нетизените во земјата дојде во форма на екслузивно појавување за прв пат на Гугл лого за пакистанскиот Ден на независноста на почетната страница на пакистанскиот Гугл:
[18]
Целата пакистанска блогосфера беше полна со надежи и ветувања за подобра иднина. Образование, младински и социјален активизам, беа наведени како алатки. Охрабрувачки е да се види таков оптимизам и покрај турбулентните времиња низ кои поминува Пакистан. И секој посакува таквите надежи навистина да се материјализираат и оваа земја да постане позната по мир и хуманост наместо по други работи.