Сингапур се држеше настрана од бегалската криза на населението Рохинга од Јужноисточна Азија, иако лидерите на соседните земји се состануваа со цел да најдат решение за овој проблем.

Рохинга се мала муслиманска група во Мјанмар, но владата таму не ги признава како граѓани. Бидејки се сметаат за нелегални имигранти, тие се сместени во неколку кампови за бегалци, а многу избегале во соседните земји во потрага по засолниште и работа. Месецов, неколку влади од Јужноисточна Азија не ги примија бродовите на бегалците Рохинга; одлуки кои предизвикаа меѓународно несогласување.

Со илјадници бегалци Рохинга заглавени на море, државите од Јужноисточна Азија со задоцнување превземаат мерки за проблемот. Малезија, Индонезија и Тајланд се собраа за да  разговараат за нивниот одговор на кризата и Малезија и Индонезија се согласија да обезбедат привремено засолниште.

Малезискиот премиер Нахиб Разак исто така нареди пребарување и испрати спасувачни екипи со цел да се лоцираат бродовите на мигрантите.

I have further ordered @tldm_rasmi and APMM to conduct search and rescue efforts on Rohingya boats. We have to prevent loss of life.

— Mohd Najib Tun Razak (@NajibRazak) May 21, 2015

Наредив на @tldm_rasmi и APMM да спроведат истрага и спасување на бродовите со бегалците Рохинга. Мора да превенираме загуба на животи.

Сингапур, од друга страна, изјави дека нема намера да прима бегалци. „Како мала држава со ограничена територија, Сингапур не е во состојба да прима било какви луѓе кои бараат политички азил или статус на бегалец, без разлика на нивната етничка и територијална припадност“, – Министерството за внатрешни работи и кажа на јавноста.

Веќе подолго време ваква е сингапурската политика кон барачите на азил. Извештај од 1978 вели дека премиерот Ли Куан Ју одбил да ги прими виетнамските бегалци велејќи: „Мора да ти пораснат плускавци на срцето, инаку ќе искрвариш до смрт.“

Во 2012, на 40 бегалци Рохинга спасени на сред море им беше забранет влез во Сингапур.

Глендон Гиам од Сингапур ги прикажува крајностите до кои одел Сингапур во минатото за да им го блокира влезот на бегалците во државата:

Timely reminder: in 1975, Singapore had “Operation Thunderstorm” to prevent South Vietnamese refugees landing, with lethal force authorised.

— Glendon Giam (@blueproto) May 14, 2015

Мало потсетување: во 1975 година, беше одобрена сингапурската „Операција бура“ за да се превенираат бегалците од Јужен Виетнам, со смртоносна сила.

Но, Карен Гви на Твитер изјави дека некои виетнамски бегалци во 1978 всушност биле примени:

Absolutely no reason for Singapore not to take in refugees – we did it in 1978 http://t.co/2X8jea8Mgq

— Karen (@karen_gwee) May 17, 2015

Нема никаква причина Сингапур да не ги прифати бегалците – тоа го направивме и во 1978 година. http://t.co/2X8jea8Mgq

На тие бегалци им било обезбедено засолниште во релативно добро одржуван камп за бегалци, но под услов да преминат во друга држава во рок од 90 дена.

Други слики од овој период се споделуваат на Фејсбук од страна на поранешниот виетнамски бегалец Лам-Кан Нгјен.

Најновата криза ги натера луѓето од Сингапур да бараат од богатиот остров да обезбеди засолниште – па макар и привремено – за очајните бегалци.

На Фејсбук, Миак Сју ги оспорува паричните приоритети на Сингапур:

Луѓе – ме прашувате од каде би дошле парите ако ги вдомиме бегалците.
Јас ве прашувам вас – Од каде доаѓаат милионите долари потрошени на огномет за Националниот празник секоја година?

Ве задоволуваат милиони блескави светла на небото, а не ве задоволува спасување животи? Ова кажува многу за нашите приоритети.

Во меѓувреме, има Сингапурци кои го подржуваат пристапот на владата, плашејќи се дека примањето на бегалци ќе ги исцеди ресурсите на државата.

Веи Вен објаснува објаснува на Фејсбук зошто ја разбира одлуката на владата:

Поголемата поента е кон што води се ова? Како ќе се преселат со текот на времето? Дали тие навистина можат да се асимилираат и да се интегрираат во нашето општество? Дали ќе ги чуваме со децении, а можеби и повеќе? Колку време ќе помине додека ни пресуши великодушноста и додека сфатиме дека нема друга опција освен да продолжиме? Разгледајте ја реалноста во сите овие опции и кажете ми дека владата не треба да ги штити интересите на својот народ?

Во меѓувреме, политичкиот блогер Алекс Ау предложува земјите да ги испратат морнариците накај Мјанмар за да ги пресретнат шверцерите на луѓе и жртвите на трговија со луѓе.

Патролирање на околу 300-400 км по брегот е многу полесно  одколку потрага по шверцерските бродови по половина Андаманско Море. Собирањето на луѓето пред да станат гладни или жедни ја намалува потребата од скапа медицинска интервенција.

Поморските сили треба да ги пресретнат и проверат сите бродови кои излегуваат од водите на Бурма. Бегалците и жртви на трговија со луѓе најдени на бродовите треба да бидат превземени, а бродот запленет. Шверцерите и управувачите на бродовите, секако, треба да се притворат.