Реакцијата на блогерите на финансиската криза со која се соочува Грција беше со необично жестока драматичност, дух и тежина – и која во продолжение се насочи и кон Еврозоната, кулмининираше во текот на овој месец. Социјалистичката влада изгласана минатиот октомври, води жестоки борби во внатрешноста, но и надвор од земјата околу тоа дали навистина е нападнат паричниот систем на земјата од страна на профитери (откако тоа го призна и претседавачот на Еврозоната) и исто така да го избегне плаќањето на долговите што ги има земјата.

После владината најава за воведување на строги економски мерки на крајот на јануари, пропратена со нов бран на штрајкови и неконкретно ветување од страна на водечките европски земји за поддршка, во која ќе биде вклучена и „техничка поддршка“ од ММФ, министрите за финансии на ЕУ се сретнаа минатата недела за да ја притиснат Грција со краток рок за применување на мерките пред да ѝ наметнат натамошни стриктни мерки.

Членот на „граѓани фоторепортери“ Крег Верлок, кој интензивно ги прати демонстрациите кои во последните години избувнуваат во Грција, ги резимира комплицираните внатрешни предизвици со кои е соочена Владата на Папандреу после слабата, не-финансиска поддршка која ја доби во Брисел:

Сѐ уште постои сомнеж дека Атина не е способна да воведе толку радикални промени заради огромната јавна огорченост што ја предизвика во работничкиот синдикат на државните службеници. Предложените промени во Осигурителниот и пензиски фонд на Полицијата и Армијата заради спротивставувањето на опозицијата.

Исто така, од страна на Грците кои се навикнати на ваквите барања од страна и на левите и на десните политички партии беше испитувана и способноста на фамозно корумпираните даночни органи да го зацврстат собирањето на данок. Како што еден таксист од Солун рамнодушно прокоментира: „Спасувањето на Грција од кашата во која се наоѓа со покачување на стапката на даноците е како да се обидуваш да го испразниш Титаник од водата со сито.“

Покрај штрајковите и јавните демонстрации, исто така постои и стравот дека социјалниот немир кој континуирано расте, повторно ќе предизвика избувнувања слични на едномесечниот декемвриски револт (2008) поради смртта на еден тинејџер, кој наводно беше застрелан од страна на полицијата во центарот на Атина.

Имигранти работници на генералниот штрајк во Атина на 10-ти февруари – фотографија на Left~Lens на flickr

Политичкиот блогер Панос Зервас, ја фрла целата вина на политичарите и нивните „ортаци“ и ја споделува загриженоста на Верлок за можните социјални последици од кризата:

Ειλικρινά ΔΕΝ νομίζω ότι αυτή ήταν η μοναδική μας εναλλακτική. Την έκανε μοναδική εναλλακτική η απίστευτη ανεπάρκεια του ηγετικού πολιτικού μας προσωπικού. Δυο κόμματα εξουσίας με επικεφαλής δυο κραυγαλέα ανεπαρκείς πριγκιπικούς κληρονόμους, οι οποίοι κουβαλάνε μαζί τους ένα απίστευτο σκυλολόι «ιδεολόγων» της αρπαχτής. Ένας ολόκληρος στρατός από γλύφτες, μετριότητες και απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου. Με τους ικανούς και ανιδιοτελείς ανθρώπους να έχουν εξοριστεί, δεκαετίες τώρα, από την πολιτική – γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτούς.

Τα θλιβερά κοράκια της εξουσίας δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν πολιτικές εξόδου από την κρίση, χωρίς να γίνει ο τόπος μας Γης Μαδιάμ. Έντρομοι, ανίκανοι – και στο τέλος αδιάντροποι, θα κάνουν ό,τι τους υπαγορεύουν οι «απέξω».

Μόνο που αυτό που μας υπαγορεύουν / υποχρεώνουν οι «απέξω» θα οδηγήσει την Ελλάδα ολοταχώς στη δεκαετία του ’50. Και όταν οι εργαζόμενοι και η νεολαία αρχίσουν να το συνειδητοποιούν αυτό, μέσα από το αδιέξοδο και τη μαυρίλα που θα οδηγηθούν, τότε τα Δεκεμβριανά του 2008 θα μοιάζουν πια με χαρούμενες εκδρομές των προσκόπων, σε σύγκριση με αυτά που, αναπόφευκτα, θα συμβούν στις συνειδήσεις των ανθρώπων και στους δρόμους των πόλεων.

Барајќи еден начин да се излезе од кризата, ветеранот новинар и блогер Андреас Панагопулос, повикува на солидарност и заедничка акција низ Европа:

Αρκετά με την άμυνα… Αλλάζουμε και τους βουλιάζουμε! Κι αλλάζουμε μαζί με τους άλλους λαούς της Ευρώπης. Μέσα από Νέα, κοινά συνδικάτα και οργανώσεις. Με πρωτοβουλίες (και) μέσα από τα blogs, το twitter, το Facebook. Με κοινή, πανευρωπαϊκή αντίσταση απέναντι στους τραπεζίτες και τα φαντ. Ο μοναχικός δρόμος μας πάει στο γκρεμό. Αλλο δρόμο δεν έχουμε από τους κοινούς αγώνες!

resistencia – resistência – Résistance – resistenza

Архитектот и блогер К. Алексакос, во својот блог со наслов „Граѓанин“, замислува различен предизвик и решение, барајќи од граѓаните да престанат со ситничавоста и да се обидат да ѝ помогнат на Владата да управува со земјата низ периодот на кризата:

Μήπως αντί για τα συντεχνιακά και εγωιστικά μας θέλω, πρέπει να δούμε το “εμείς”; Μήπως ήρθε η ώρα για ένα νέο εθελοντισμό; Στα πρότυπα των Ολυμπιακών; Μήπως έτσι δείξουμε έμπρακτα στους εαυτούς μας και στους γύρω μας ποιοι είμαστε και τι θέλουμε.
Δεν προτείνω σε καμία περίπτωση την ακύρωση της όποιας αντιπολίτευσης ή κριτικής. Κάθε άλλο. Ο Παπανδρέου, καλώς ή κακώς, ηγείται μίας Εθνικής προσπάθειας. Μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε με όρους Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, ή μπορούμε να βοηθήσουμε. Για 2, 3, 6 μήνες. Έχουν δίκιο όσοι λένε ότι πρόκειται για πόλεμο. Μένει να αποδειχθεί αν είμαστε εγωπαθείς μαυραγορίτες ή πολίτες με προοπτική.

Блогерот Крис ја поддржува потребата за спроведување на стриктни мерки – и ги предвидува дури и додатните мерки наметнати од ЕКОФИН – но, барајќи правда, се спротивставува на неказнетоста, пред невините, посиромашни слоеви на граѓани да го земат сиот товар на своите грбови, во напис во кој истото е поддржано од грчкиот потпретседател:

Σκληρά αλλά απαραίτητα τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν απόψε από τον πρωθυπουργό. Δυστυχώς, ίσως να χρειαστούν και άλλα στο σημείο που φθάσανε τη χώρα ανίκανοι και κλέφτες, πολιτικοί κοι λαμόγια. Όσο όμως αυτοί οι ανίκανοι και κλέφτες δε πάνε φυλακή και δεν κατάσχονται τα κλεμένα τότε οποιοδήποτε μέτρο που απαιτεί έστω και ένα ευρό από αυτούς που δεν έφαγαν και δεν ψήφισαν ανίκανους θα είναι άδικο.

Еден од најстарите грчки блогери, графичкиот дизајнер Arkoudos изработи насловна страница на неговиот полу-редовен електронски весник кој служи како визуелен коментар на актуелните настани.Во последното издание на “Point of View” (Гледна точка) претставува една полу-избричена овца со коментарот: „Добро бе гласачи, ви рековме дека нема вие да платите и ни поверувавте?“

Општо земено, постовите кои се занимаваат со кризата се малку и ретки, бидејќи грчките блогери се плашат од последиците кои се закануваат од заострените настани и од големиот немир во медиумите, но во текот на поголемиот дел од новата година Twitter е мошне активен со френетични дискусии, анализи, шпекулации, лутина, фрустрации и црн хумор околу „грчката криза“. Неколку одбрани твитови:

Поради нашироко издадената статија на Тhe New York Times (Њујорк Тајмс) во која пишува дека конзервативната влада на Караманлис, на незаконски начин заложи идни инфраструктурни приходи за да го прикрие долгот со помош на фирма од Wall Street (Вол Стрит), позната по својата вмешаност во американскиот скандал со станбените кредити, корисникот @Cyberela дојде до еден непријатен заклучок:

Στα διόδια πληρώνω την Γκολντμαν Σακς!;!

Arkoudos со огорченост размислува за зделката склопена со Франција за набавка на фрегати насред време на криза, како возвраќање, наводно, на дипломатската поддршка:

Μην πείτε τίποτα κακό για το ότι αγοράσαμε φρεγάτες σε καιρώ οικ κρίσης γιατί κάποιος θα βρεθεί να πείσει τους γείτονες να μας δείξουν γιατί.

Твитер корисникот @JoBlack цинично ги споредува скорешните моменти на грчкиот триумф и паѓањето

Στα διεθνή πρωτοσέλιδα ζούμε ιστορικές στιγμές! Σαν το 2004. Απο την ανάποδη. Ωρα είναι να μας κατηγορήσουν οτι εμπλουτίζουμε και ουράνιο.

Корисникот @trianta се потсмева на несоодветната сконцентрираност и технобабл (техно-брборење, неформален термин за претерана употреба на технички жаргон) за лажни иновации на современата грчка економија во секторот на услугите и си прави калабур со бојата на амблемот на владејачката партија и со нивната кампања за „зелена економија“ за која се залагаа предизборно:

θα παράγουμε: πράσινες augmented reality πολιτισμικές, διατροφικές και τουριστικές υπηρεσίες 🙂

Блогерот Tom Tziros (@Argos_t) не се согласува со К. Алексакос околу тоа кој точно е крив за кризата, бидејќи социјалистичката влада речиси 20 години беше на власт во Грција

@constantnos δεν συμφωνώ στο ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει καμία ευθύνη ενώ η σημερινή αντιπολίτευση ευθύνεται για όλα.

и ги споредува премиерите, давајќи делумна пофалба за сегашниот вршител на должноста:

Πάντως οφείλω να παραδεχτώ οτι ο ΓΑΠ τουλάχιστον κινείται και προσπαθεί, δεν παίζει FIFA σπίτι του

(за поранешниот премиер Караманлис се ширеа гласини дека е страстен љубител на видео игри)

Неодамна оженет, Том ѝ префрла на Владата, не толку заради недоволното залагање, туку бидејќи не успеа да влее надеж кај луѓето дека оваа криза може да се надмине. Во статијата со наслов “Oh, what a happy life“ („О, колку среќен живот “), после една песна на Теодоракис која беше од омилените на таткото на Јоргос Папандреу и на историскиот државник Андреас Папандреу, ни раскажува за една случајна средба на улица:

Περιμένοντας να ανάψει πράσινο παρατήρησα έναν συνταξιούχο που έστριβε από την Μπότσαρη στην Παπάφη τραγουδώντας φωναχτά το παρακάτω τραγούδι. Δεν ξέρω γιατί αλλά όλη την μέρα έβλεπα τα πάντα με αισιοδοξία. Αυτό χρειάζομαι. Μια μικρή ελπίδα. Όχι να μου κρύβουν την αλήθεια, αλλά να έχω κάτι να ελπίζω. Ώσπου να καταφέρουν να με κάνουν να αισθανθώ, έστω και προσωρινά, όπως το τραγούδι του Θεοδωράκη που τραγουδούσε ο συνταξιούχος, θα τους έχω γραμμένους.