САД: Руските студенти блогираат за програмите за работа и патување
Секое лето, илјадници студенти од Русија, Украина и други земји од поранешниот Советски сојуз доаѓаат во САД за да учествуваат во програми за работа и патување во САД: Преку оваа програма на Стејт Департментот на САД студентите од одредени земји имаат можност да заработат работејќи во ресторани, хотели, одморалишта и продавници како и да патуваат низ САД, учејќи ја културата, запознавајќи нови луѓе и подобрувајќи го владеењето на англискиот.
Програмата е многу популарна. Според, СТАР Травел агенси (руски), годишно, околу 30.000 студенти од Русија учествуваат во овие програми. Бројот на украински учесници е скоро 11.000 студенти, пренесе „Економична правда“ минатата година.
За многу од овие млади луѓе, тоа претставува прв пат да треба да живеат сами. За многу од нив, тоа е прв пат да одат во странство. Кога доаѓаат во сосема нова култура, без многу пари, треба брзо да се снајдат како да преживеат, да најдат работа и место за живеење. Интернетот стана важна алатка во пронаоѓањето на компании за патување, во дискутирањето за вработување и сместување или едноставно само за споделување на нивните приказни од летото поминато во САД.
Подолу е статијата што ја напиша блогерот Татсиана (руски), за нејзината прва ноќ во САД, еден од победничките блогови на натпреварот за блогирање, организиран од (Меѓународниот центар за размена (МЦР), една од организациите која е одговорна за програмата:
[…] Итак. 11 часов вечера, я одна, со мной все мои документы и деньги. И следуя указателям я нашла airtrain … Людей было мало, и поэтому почему то было еще страшнее … В airtraine я познакомилась с бразильским парнем, которому 30 лет. Он фотограф и был в Сан-Франциско… Он тоже в Нью-Йорк едет, и когда я сказала, что я впервые сдесь, начал мне все объяснять: как купить билет на поезд и так далее.)))
[…]
12 ночи. Где ночевать? Искать хостелл? Одной? Ночью?
Ужасно устала, хочу принять душ и спать…Бразильский парень, Цезар, прeделожил пойти в хостелл, куда он забронировал билеты. Но самое интересное, что мы очень долго с ним искали, где этот хостелл находится. … хотелось расплакаться! Как же я устала. Вышли на улицу. Пятница. Много людей. Все гуляют, отдыхают! И жутко страшно! Но оттого, что я с Цезаром, я не могу расплакаться и показать, что мне страшно!) Я же смелая, я же в свои 19 лет решилась на это, одна)
Наконец-то мы нашли этот хостелл, и оказалось, что для меня нет свободной кровати. Тогда Цезар предложил мне спать на его кровати, а он постелит себе на полу. Я была в шоке от того, насколько он благороден. Но все равно страшно!
ОК. 22 часот е, јас сум сосем сама, со мене ги имам сите мои пари и документи. Следејќи ги патоказите го најдов Ертреин … имаше неколку луѓе и некако тоа ме исплаши уште повеќе… Во возот (Ертреин) сретнав еден Бразилец, кој имаше 30 години. Тој е фотограф од Сан Франциско… И тој патуваше кон Њујорк и кога му кажав дека ова ми е прв пат тука, почна да ми објаснува сѐ: Како да купам карта за воз, итн. )))
[…]
Полноќ. Каде да преспијам? Да барам ли хостел? Сама? Навечер? Ужасно сум уморна, сакам да се истуширам и да си легнам.
Бразилецот, Цезар, се понуди да ме однесе во хостелот, во кој тој резервирал. Интересно, многу време ни требаше да го најдеме хостелот. Ми се плачеше. Колку бев уморна. Одевме по улиците. Петок. Многу народ наоколу. Сите се забавуваат! А јас сум престрашена! Но бидејќи бев со Цезар, не смеев да заплачам и да покажам колку сум исплашена! Храбра сум, на 19 години, имав храброст да го направам ова, сама.
На крајот го најдовме хостелот, но испадна дека нема кревет за мене. Цезар ми го понуди неговиот кревет, а тој си направи кревет на подот…бев шокирана колку беше благороден. Но сепак, бев исплашена…
Според правилата на програмите за работа и патување, учесниците мора да имаат работна понуда од американски работодавец пред да дојдат во САД. Но многу често, од различни причини, студентите ги губат почетните работи и мораат да бараат нова работа, што не е лесна задача. Еве што блогерот таксосвова, кој е ѝ многу добар фотограф, напиша (руски) за преживувањето во Њујорк.
Сегодня с утра я поехал менять оставшиеся русские рубли… За 1800 рублей я получил $42. Теперь у меня хватит денег на безлимитную MetroCard на одну неделю. А метро для большого города – это все. Представляете, сегодня я сытый. Никогда не думал, что так буду радоваться еде. Нашел дешевое китайское кафе, где за $4.50 получаешь тарелку пластиковую, разделенную на 5 секций, в них можно положить любое блюдо. Я поел салат, яишницу, мясо и еще какие-то приколюхи. Потом сидел и получал удовольствие от заполненного желудка.
…кажется, что даже бомжи и бичи в НЙ никогда не унывают. Ходят веселые…сегодня вот в поезде чувак лет 50 ходил и просил денег. Я тоже неунывающий русский безработный. Продолжаю писать письма, заполнять анкеты, звонить…
Ова утро отидов да ги разменам последните руски рубљи… за 1.800 рубљи добив 42 долари. Сега имам доволно да купам неограничена карта за метро за една недела. А метрото е сѐ, во голем град. Денеска не сум гладен, можете ли да замислите? Никогаш не сум мислел дека можам да бидам толку среќен за храна. Најдов едно евтино кинеско кафуле, каде за 4,50 $ добивате пластична чинија поделена на пет дела и можете да си ставите од секое јадење. Јас земав салата, омлет, месо и уште нешто. Тогаш, само седнав таму, и уживав во полниот стомак.
…Изгледа дека дури ни бездомниците во Њујорк никогаш не губат надеж. Се шетаат наоколу среќни… на пример, денеска, еден човек околу 50 години, просеше во воз. И јас сум безгрижен невработен Русин. Продолжувам да пишувам писма, потполнувам апликации и телефонирам…
Изгледа три месеци е доволно за повеќето млади луѓе да се навикнат на околината. Понатамошните натписи на блогери од оваа програма, се во главно за луѓето кои ги запознале и искуствата кои ги стекнале. Блогерот ЈесНоу од Новосибирск пишува (руски) за нејзината работа во Волмарт во Питсбург, Пенсилванија и за нејзините колеги:
Я проработала только 3 недели…Уже привыкла и к самой работе, и к людям. Первую неделю каждый, с кем я работаю казался мне целой историей, … а теперь они мне кажутся обычными людьми. И мы говорим с ними на обычные темы, делаем обычные вещи. […]
В нашей команде работает около 20 человек. Конечно, рассказывть о каждом глупая и скучная затея. Но есть те, о которых я буду вспоминать и я знаю об этом уже сейчас.
[…]
Mike. … Когда он узнал, что мы … русские, у него тут же возникло целая куча вопросов: можно ли пить водку по утрам? какое у нас традиционное блюдо? холодно ли в Сибири? есть ли у нас черные? правда, что у нас плохие тюрьмы?… Но что самое хорошее в нем, так это то, что он не только спрашивает и выслушивает ответы, но и рассказывает мне об Америке. Точнее о Питтсбурге. Например, где самые лучшие пиццерии, в каком районе живут самые добрые люди, какое пиво самое вкусное и тому подобное…
[…]
Работев таму само три недели…веќе сум навикната на самата работа и на луѓето. За време на првата недела, секоја личност што работеше таму ми изгледаше како цела приказна… но сега тие се само обични луѓе за мене. Дискутираме за обични работи со нив, правиме обични работи. […]
Во нашиот тим има 20 луѓе. Се разбира, смешно е и досадно да зборувам за секој од нив. Но има луѓе на кои ќе се сеќавам и веќе го знам тоа.
[…]
Мајк…штом дозна дека ние… сме Руси, имаше еден куп прашања за нас
Во ред ли е да се пие вотка наутро? Кое јадење ви е традиционално? Ладно ли е во Сибир? Имаме ли црни луѓе? Вистина ли е дека нашите затвори се лоши? … но важно е дека тој не прашуваше само, туку и ми кажуваше за Америка. Особено за Питсбург. На пример, каде е најдобрата пицерија, кое маало има нај пријателски расположени жители, кое пиво е најдобро, итн…
[…]
Многу блогери нагласуваат дека програмата за нив е можност пред сѐ да стекнат искуство, нови емоции и импресии. Екатерина Бајутина од Лугаск за нејзиното враќање во Украина напиша:
Прилетев в Украину и поразмышляв над всем случившимся, я поняла, что США – та страна, где такие студенты, как мы с вами, становятся взрослей на пару лет после пройдённых трудностей, становятся самостоятельней и сильней. В памяти остаются самые тёплые и яркие моменты, увиденное ещё долго будет сниться чудесными картинками, а приобретённый опыт всегда пригодиться в жизни.
Откако се вратив во Украина и размислив за сѐ одново, сфатив дека САД е земја каде студентите како ти и јас (созреваат) по пребродувањето на предизвиците – стануваат понезависни и посилни. Сеќавањето ги чува најтоплите и најпријатните моменти, и тоа што сте го виделе ќе ви се враќа повторно и повторно во вашите убави сништа, а стекнатото искуство секогаш ќе ви користи во понатамошниот живот.
Овој напис е дел од RuNet Echo, проект на Global Voices со кој се интерпретира рускиот интернет. Сите написи ·
Категории

Започни ја конверзацијата
Овој напис е дел од RuNet Echo, проект на Global Voices со кој се интерпретира рускиот интернет. Сите написи ·
11 февруари: Денот кога го враќаме ударот

Придружете ни се!
Месечна архива
- јануари 2021 1 напис
- октомври 2020 1 напис
- јули 2020 1 напис
- мај 2020 1 напис
- април 2020 2 написи
- март 2020 3 написи
- февруари 2020 2 написи
- јануари 2020 2 написи
- декември 2019 2 написи
- октомври 2019 1 напис
- септември 2019 1 напис
- август 2019 1 напис
- јули 2019 1 напис
- јуни 2019 1 напис
- мај 2019 3 написи
- април 2019 1 напис
- март 2019 8 написи
- февруари 2019 5 написи
- јануари 2019 4 написи
- декември 2018 1 напис
- ноември 2018 5 написи
- октомври 2018 9 написи
- септември 2018 4 написи
- јули 2018 2 написи
- јуни 2018 1 напис
- мај 2018 3 написи
- април 2018 5 написи
- март 2018 3 написи
- февруари 2018 12 написи
- јануари 2018 19 написи
- декември 2017 1 напис
- ноември 2017 2 написи
- октомври 2017 6 написи
- септември 2017 1 напис
- август 2017 7 написи
- јули 2017 4 написи
- јуни 2017 5 написи
- мај 2017 11 написи
- април 2017 8 написи
- март 2017 27 написи
- февруари 2017 5 написи
- јануари 2017 7 написи
- декември 2016 3 написи
- октомври 2016 1 напис
- јули 2016 2 написи
- мај 2016 3 написи
- април 2016 3 написи
- март 2016 3 написи
- февруари 2016 5 написи
- јануари 2016 15 написи
- декември 2015 18 написи
- ноември 2015 5 написи
- септември 2015 7 написи
- август 2015 1 напис
- јули 2015 1 напис
- јуни 2015 7 написи
- мај 2015 13 написи
- април 2015 10 написи
- март 2015 17 написи
- февруари 2015 46 написи
- јануари 2015 15 написи
- декември 2014 17 написи
- ноември 2014 5 написи
- октомври 2014 21 написи
- септември 2014 27 написи
- август 2014 27 написи
- јули 2014 38 написи
- јуни 2014 4 написи
- мај 2014 26 написи
- април 2014 8 написи
- март 2014 13 написи
- февруари 2014 5 написи
- јануари 2014 16 написи
- декември 2013 9 написи
- ноември 2013 3 написи
- октомври 2013 1 напис
- септември 2013 13 написи
- август 2013 18 написи
- јули 2013 16 написи
- јуни 2013 12 написи
- мај 2013 16 написи
- април 2013 22 написи
- март 2013 16 написи
- февруари 2013 55 написи
- јануари 2013 15 написи
- декември 2012 17 написи
- ноември 2012 20 написи
- октомври 2012 14 написи
- септември 2012 34 написи
- август 2012 41 написи
- јули 2012 33 написи
- јуни 2012 41 написи
- мај 2012 19 написи
- април 2012 29 написи
- март 2012 36 написи
- февруари 2012 41 написи
- јануари 2012 21 написи
- декември 2011 22 написи
- ноември 2011 20 написи
- октомври 2011 22 написи
- септември 2011 11 написи
- август 2011 68 написи
- јули 2011 32 написи
- јуни 2011 23 написи
- мај 2011 51 написи
- април 2011 25 написи
- март 2011 27 написи
- февруари 2011 39 написи
- јануари 2011 60 написи
- декември 2010 47 написи
- ноември 2010 23 написи
- октомври 2010 12 написи
- септември 2010 18 написи
- август 2010 28 написи
- јули 2010 38 написи
- јуни 2010 79 написи
- мај 2010 17 написи
- април 2010 23 написи
- март 2010 41 написи
- февруари 2010 27 написи
- јануари 2010 16 написи
- декември 2009 6 написи
- ноември 2009 12 написи
- октомври 2009 16 написи
- септември 2009 28 написи
- август 2009 15 написи
- јули 2009 20 написи
- јуни 2009 23 написи
- мај 2009 33 написи
- април 2009 7 написи
- март 2009 9 написи
- февруари 2009 7 написи
- јануари 2009 18 написи
- декември 2008 21 написи
- ноември 2008 17 написи
- октомври 2008 34 написи
- септември 2008 39 написи
- август 2008 34 написи
- јули 2008 68 написи
- јуни 2008 45 написи
- мај 2008 60 написи
- април 2008 58 написи
- март 2008 48 написи
- февруари 2008 6 написи
- јануари 2008 2 написи
- мај 2006 1 напис
Водич за 2.0 застапување: Алатки за дигитално застапување
Водичот за 2.0 застапување ги опишува некои од најдобрите техники и алатки кои дигиталните активисти може да ги користат како дел од нивната онлајн кампања за застапување.
Последни коментари
Зошто еден граѓанин на Македонија го прекрши ветувањето дека никогаш повеќе нема да протестира
Само напред Том, се гледаме на барикадите или на некоја плажа... Нема да им помине
Овој сноубордер беше изгубен 2 ноќи во снегот, но луѓето не можат да престанат да...
Thank you for translating my post!
Един народ - две държави!