Демонстрации поради смртта на обвинителот Алберто Нисман. Кинта де Оливос. Буенос Аирес. Сликата е превземена од Фликр профилот на JMalievi со лиценца од Криејтив комонс.
Алберто Нисман беше еден од аргентинските најпознати федерални обвинители. Повеќе од десет години, тој беше главен истражител на бомбашкиот напад во 1994 [1] во кој бомба активирана во автомобил во еврејскиот центар на Буенос Аирес ги зема животите на 85 луѓе и повреди уште 300 – најстрашниот терористички напад во историјата на Аргентина. Што се однесува до истрагата за нападот, смртта на Нисман на 18 јануари 2015 ја остави Аргентина со повеќе прашања отколку одговори.
Првата личност која ја пренесе веста за смртта на Нисман беше новинарот Дамјан Пачер, кој објави на Твитер:
Me acaban de informar sobre un incidente en la casa del Fiscal Alberto Nisman.
— Damian Pachter (@damianpachter) January 19, 2015 [2]
Само што бев информиран за инцидент во домот на адвокатот Алберто Нисман.
Encontraron al fiscal Alberto Nisman en el baño de su casa de Puerto Madero sobre un charco de sangre. No respiraba. Los médicos están allí. — Damian Pachter (@damianpachter) January 19, 2015 [3]
Обвинителот Алберто Нисман беше најден во тоалетот во неговиот дом во Пуерто Мадеро опкружен од локва крв. Не дишеше. Докторите се на местото на несреќата.
Пачер ја напушти Аргентина неколку дена подоцна, „плашејки се за сопствената безбедност“. [4] Тој моментално престојува во Израел [5].
Неочекуваната смрт на Нисман ги раздвижи луѓето низ светот, што е видливо на оваа Твитер мапа:
[6]Глобалното влијание на хаштагот #MuertedeNisman е прикажана на оваа визуелизација направена со алатката CartoDB.
Нисман беше најден во неговиот дом во Буенос Аирес лежејќи покрај пиштол, неколку часа пред закажаната средба со Конгресот. Широко распространетите шпекулации на интернет корисниците за тоа дали смртта е убиство или самоубиство [7] ја вмешаа и политиката во инцидентот:
.@CFKArgentina [8]: La verdadera operación contra el Gobierno era la muerte del Fiscal después de acusar a la Presidenta http://t.co/4nke9yfyRz [9]
— teleSUR TV (@teleSURtv) January 22, 2015 [10]
@CFKArgentina: [8] Смртта на обвинителот, веднаш откатко тој ja обвини претседателката, всушност е операција против владата. http://t.co/4nke9yfyRz [9]
Sí, al gobierno lo perjudicaron. Pero ojo que al matarlo en cierto modo también perjudicaron a Nisman. — Malcom Gomez (@malcomgomez) January 26, 2015 [11]
Аха да, сигурно е против владата. Но, убиството на Нисман воопшто не влијаеше на владата.
¿Miente Berni, miente @CFKArgentina [8] o mienten ambos? ¿Quién le avisó a CFK? ¿A qué hora llegó el juez? http://t.co/PVYXSlNVQz [12] — Javier Smaldone (@mis2centavos) January 27, 2015 [13]
Дали Berni лаже? Дали @CFKArgentina [8] лаже или пак двајцата лажат? Кој му кажал на CFK? Кога пристигна судијата? http://t.co/PVYXSlNVQz [12]
Според аргентинската полиција, Нисман, на возраст од 51 година, извршил самоубиство само неколку часа пред да треба да го презентира пред Конгресот случајот против претседателката Кристина Фернандез де Киршнер, која Нисман ја обвини за таен договор со Иран со кој се заштитуваат наводните сторители на нападот во 1994.
Утрото на 18 јули, 1994, околу 300 килограми експлозиви беа детонирани пред зградата на Заедничкото здружение на Аргентинците и Израелците (Argentine Israelite Mutual Association). Локални и интернационални истражители подоцна утврдија дека ирански службеници поврзани со либанската група Хезбола најверојатно се организатори на нападот.
Но, владата на Иран ги негира обвинувањата и одбива било каква соработка во истрагата, и покрај тоа што Обединетите Нации ја осудуваат нивната постапка.
Во 2013, Аргентина и Иран потпишаа договор наречен „Меморандум за разбирање”, што предизвика создавање на „Комисија на вистината“ со цел да се разјаснат настаните во 1994. Еврејската заедница на Аргентина не го подржуваше договорот и сметаше дека ќе биде неуспех поради недостатокот на интерес од страна на Техеран. Всушност, Евреите беа во право бидејки претседателот Махмуд Ахмадинежад никогаш не го ни поднесе меморандумот пред членовите на иранскиот парламент.
Мислењето на Нисман беше дека договорот бил потпишан за да се прикрие улогата на Иран во нападот и да се олесни трговијата на житарки и месо во замена на енергенси помеѓу двете земји.
Единствениот човек на кој му беше судено за бомбашкиот напад беше Карлос Теледин [14], кој го продал камионот – превозното средство на бомбашот самоубиец. Луѓето кои стојат позади нападот остануваат непознати.
За повеќе информации и детали за случајот, кликнете тука [15].