[1]
Во своето последно Обраќање за состојбата на унијата [2], претседателот на САД, Барак Обама, изјави дека конфликтите на Блискиот Исток „постојат со милениуми“. Еден арапски истражувач одвои време да му објасни еден аспект од конфликтот – сегашниот таканаречен судир помеѓу суните и шиите е сѐ освен прастар.
“The Middle East is going through a transformation that will play out for a generation, rooted in conflicts that date back millennia,” Obama said.
„Блискиот Исток поминува низ трансформација која ќе трае со генерации, вкоренета во конфликтите кои постојат со милениуми,“ рече Обама.
Во серија твитови, насловен како За таканаречениот „прастар“ судир помеѓу суните и шиите [3], палестинскиот писател, кариерен претприемач и активист во Арапската пролет, Ијад ел-Багдади, расчепка низ историјата и најде примери од времето кога верската определба на учените луѓе и политичарите не била важна:
In the late 19th century, Shiite scholar Al Afghani was a prominent member of the anti-colonialist, pan-Islamic revival movement.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [4]
Во доцниот 19 век, Ал Афгани, учен човек од редот на шиитите, беше истакнат член на антиколонијалистичкото, панисламско преродбеничко движење.
Al Afghani's disciple was none other than prominent Sunni scholar Mohammad Abduh, who would later become Egypt's Grand Mufti.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [5]
Ученик на Ал Афгани беше никој друг туку истакнатиот учен човек од редот на суните Мухамед Абдух, кој подоцна ќе стане главен муфтија на Египет.
One of the Sunni Abduh's lasting works was his commentary on Nahj al Balagha, one of most important Shia references.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [6]
Едно од најдобрите дела на сунитот Абдух е неговиот осврт за „Врвот на елоквентноста“, кое важи за едно од најважните шиитски дела.
In 1931, Iraqi Shia cleric Kashif al Ghita led Sunni clerics in prayers in Al-Aqsa mosque in Jerusalem, at an anti-imperialist conference.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [7]
Во 1931 година, ирачкиот шиитски свештеник Кашиф ал Гита ги водеше сунитските свештени лица на молитва во џамијата „Ал-Акса“ во Ерусалим, за време на антиимперијалистичка конференција.
In the 1940s, Pakistan, a majority Sunni state, was founded by Jinnah, a Shiite Muslim.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [8]
Во 1940-те, Пакистан, држава со сунитско мнозинство, беше создаден од Џина, шиитски муслиман.
In the early 1950s people answering the Iraq census didn't know whether to pick “Sunni” or “Shia” coz many were mixed.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [9]
Во раните 1950-ти, луѓето кои одговараа на пописот во Ирак не знаеја дали да одберат „сунити“ или „шиити“ бидејќи многу беа измешани.
In 1958, Egypt's Grand Mufti declared that Shiism will be taught in Al Azhar as the fifth school alongside Sunni schools of jurisprudence.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [10]
Во 1958, главниот муфтија на Египет изјави дека шиизмот ќе се изучува во „Ал Азхар“ како петто училиште од редот на сунитските школи за правни науки.
In the 1960s Sunni Saudi Arabia supported the Zaydi Shias in Yemen in a civil war against Egypt-supported Republicans.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [11]
Во 1960-те, сунитската Саудиска Арабија ги поддржа Зајди шиитите во Јемен за време на граѓанската војна против републиканците поддржани од Египет.
In the 1980s, the majority of the Iraqi army fighting Iran in the Iraq-Iran war was made up of Arab Shias.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [12]
Во 1980-те, мнозинството на ирачката армија кое се бореше против Иран во ирачко-иранската војна беше составено од арапски шиити.
In the 1990s & 2000s, Shiite Iran supported Sunni Palestinian militant group Hamas.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [13]
Во 1990-те и 2000-те, шиитскиот Иран ја поддржа сунитската палестинска милитантна група „Хамас“.
Ел-Багдади понатаму објаснува дека судирот на „раздели па владеј“ е со политичка природа и е „намерно и цинично додавање секташки карактер на регионалната борба за моќ“. Тој на Твитер напиша:
The current dynamic isn't a conflict of sectarianism but a willful and cynical sectarianization of a regional power struggle.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [14]
Моменталната динамика не е конфликт на сектаријанизмот туку намерно и цинично додавање секташки карактер на регионалната борба за моќ.
Според Ел-Багдади, тираните се единствените кои имаат придобивки од оваа поделба и сектаријанизмот се користи како „оружје во борбата за моќ“:
Tyrants are rarely ideologically committed to Sunnism or Shiism; but are happy to exploit either when it's expedient.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [15]
Тираните се ретко идеолошки посветени на сунизмот или шиизмот; но со задоволство ги експлоатираат кога е погодно.
Sectarianization became the pragmatic thing to do. Hatemongering ideologues became useful and hence became stars on TV and media.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [16]
Сектаријанизмот стана прагматична работа. Идеологиите кои шират омраза станаа корисни и затоа станаа ѕвезди на телевизија и други медиуми.
Fact is, I acknowledge the old theological rift and the communal differences but I emphasize their modern political weaponization.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [17]
Факт е дека јас ги признавам стариот теолошки судир и општествените разлики но го истакнувам нивното модерно користење како оружје во политички цели.
Has the region been sectarianized? Yes. Are the differences real? Yes. Is the current war posturing an ancient theological dispute? No.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [18]
Дали регионот е сектаријанизиран? Да. Дали разликите се вистински? Да. Дали моменталната војна претставува прастар теолошки спор? Не.
Many theological and communal differences are innocuous, mundane, and not particularly deadly, until they are weaponized for power.
— Iyad El-Baghdadi (@iyad_elbaghdadi) January 13, 2016 [19]
Многу теолошки и општествени разлики се безопасни, секојдневни и посебно не смртоносни, сѐ додека не се користат како оружје за моќ.